Dag 5

Youm is sabt (betekent zaterdag) 21 april.

Na het ontbijt werden de dames verrast. Zij mochten samen met een aantal spelers van het voetbalelftal (twee spelers spelen in het nationale team van Marokko) op de foto. De dames lieten dat niet aan zich voorbij gaan, want er zaten toch een aantal knappe mannen in het team. Dat was gelijk het afscheid van het hotel in Moulay Yacoub. Het was een geweldige onderkomen. Koffers werden ingeladen en we gingen op weg naar Chefchaouen. Zo’n 250 km moest er worden afgelegd, maar we moesten door het Rif gebergte rijden en de wegen zijn niet al te best. Dat betekende een busrit van ongeveer zes uur. Toch viel het ontzettend mee. Onderweg stopte wij een keer om ons te verlekkeren aan de sinasappels die in kisten langs de weg stonden. Men was namelijk bezig om de sinaasappels van de sinasappelbomen te plukken. Natuurlijk werd er een kist met deze overheerlijke sinasappels gekocht en er werd daar dankbaar gebruik van gemaakt. In een mum van tijd rook de bus naar sinasappel.
Ondanks dat wij bijna de hele rit door elkaar werden geschud, konden wij genieten van de natuur en het prachtige landschap. Ook kwamen we weer in aanraking met de karakteristieken eigenschappen van Marokko. De kleine, armmoedige dorpjes met ook daar allerlei kleine winkeltjes. Een markt die in een open veld werd gehouden. Mensen die op een ezel naar hun dorp trokken. Zo reden wij al schuddend en zigzaggend door de bergen. Niet vergeten dat er ook flink geklommen moest worden, afgewisseld met scherpe bochten en lange afdalingen. Tijdens de busrit kon een ieder terugkijken op een paar geweldige dagen. Op geen enkel terrein zijn wij tekort gekomen. Het eten is al verschillende keren genoemd. Maar dat mag niet het belangrijkste zijn. Iedereen staat er zeker bij stil en staat met de mond wijd open van verbazing. Het is een land vol met contrasten. Rijk en arm leven naast elkaar. Alle kleine winkeltjes (waar je ook komt) vol met verschillende producten, van keramiek, leren tasjes, kruiden, tapijten en nog zo veel meer, die men probeert te verkopen. Je snapt werkelijk niet waar deze mensen van kunnen leven. De hulpvaardigheid en vaak ook de vriendelijkheid van de mensen. Zij doen er alles aan om aan geld te komen.
De lange bustocht was ook een goed moment om iedereen te confronteren met een aantal vragen. We zijn immers met een studiereis bezig.
1. Wat heeft je verwonderd in Marokko? Wat had je niet verwacht en wat heeft je getroffen/geraakt?
2. Wat je nu hebt gezien, heeft dat je beeld beïnvloed van Marokkaanse Nederlanders?
3. Heb je er vragen bij gekregen?
4. Heb je al iets gevonden dat bijdraagt aan je leervraag voor je eigen project?
Wij hebben ons hierin verdiept en aan elkaar verduidelijkt.
Na een lunchpauze kwamen wij rond 15.30 uur aan bij het hotel in Chefchaouen. Ook nu weer kwamen wij terecht in een soort sprookjeswereld. Chefchaouen staat bekend om zijn Andalusiesche invloeden. Alle huizen zijn blauwwit geschilderd en het hotel heeft een blauw, witte inrichting. De inkwartiering duurde wat langer als anders, maar dat deed de pret niet drukken. Wij gingen lopend naar het plein van de stad. Het was niet zomaar een voettocht. Er moest flink worden geklommen, maar dat deerde niemand. Iedereen gaf zijn ogen goed te kost, want er was zoveel moois te zien tijdens deze wandeling. Denk hierbij aan vrouwen die hun kleding aan het wassen waren bij een openbare wasgelegenheid. Het water kwam van een snel stromend riviertje uit de bergen. Het uitzicht op de stad was geweldig. Stijgend en dalend liepen wij onder begeleiding van onze gids Ada door de smalle, blauwe straatjes om zo uit te komen op het plein. Waar wij ook nu weer de kleine winkeltjes aantroffen. Het plein straalde een enorme gevoel van vriendelijkheid, behulpzaamheid en rust uit. Iedereen kwam weer aan zijn trekken. Aan het eind van de dag werd er dit keer niet in het hotel maar in de stad gegeten. Na de maaltijd ging iedereen voldaan lopend terug naar het hotel.